Το μυστήριο της Χρυσής Αναλογίας κρύβεται στην Όραση ?

Από τις Πυραμίδες της Αιγύπτου, τον Παρθενώνα, έως το πρόσωπο της Μόνα Λίζα και το κεφάλι του Τζορτζ Κλούνεϊ, όλα έχουν ένα κοινό στοιχείο : τη λεγόμενη "Χρυσή Αναλογία", που διαχρονικά και υποσυνείδητα ευχαριστεί το ανθρώπινο μάτι, μιας και θεωρείται το πιο αποδεκτό αισθητικά σχήμα για το αισθητηριο όργανο της όρασης.

Τόσο στη φύση όσο και στα ανθρώπινα έργα, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης και σε όλες τις εποχές, ορισμένα σχήματα έχουν προτιμηθεί από άλλα και θεωρούνται ελκυστικότερα και αισθητικά ομορφότερα. Η Χρυσή Αναλογία ή Θεϊκή Αναλογία ή Χρυσή Τομή (η αναλογία που ισούται περίπου με 1:1,618), η οποία σχηματικά απεικονίζεται στις διαστάσεις μιας τηλεοπτικής ή κινηματογραφικής οθόνης, έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην αρχιτεκτονική και τη ζωγραφική, ενώ συναντάται και στη φύση.

Ο αρχιτέκτονας Le Corbusier χρησιμοποίησε τη Χρυσή Αναλογία προκειμένου να επιτύχει αρμονικές αναλογίες σε κάθετι που σχεδίαζε, από πόμολα μέχρι κτίρια, ενώ ο σουρεαλιστής ζωγράφος Salvadore Dali εσκεμμένα αναπαρήγαγε τον εν λόγω κανόνα στον πίνακά "Sacrament of the Last Supper".

Ο καθηγητής Άντριαν Μπέτζαν του πανεπιστημίου Ντιουκ των ΗΠΑ, ο οποίος δημοσίευσε σχετική επιστημονική εργασία στο "International Journal of Design and Nature and Ecodynamics", πιστεύει ότι βρήκε την αιτία για την γοητεία που ασκεί η συγκεκριμένη αναλογία.
Όπως πιστεύει, η ενστικτώδης προτίμηση του ανθρώπου για σχήματα με αυτή την αναλογία, οφείλεται στο ότι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι πιο εύκολο από κάθε άλλη αναλογία για το μάτι και τον εγκέφαλο του ανθρώπου να αποτυπώσουν μια εικόνα σε όλες τις σημαντικές λεπτομέρειές της, κάτι που εξηγείται από την εξελικτική προϊστορία των προγόνων μας. Με άλλα λόγια, η χρυσή αναλογία είναι το πιο αποτελεσματικό σχήμα για το οπτικό "σκανάρισμα" από τον εγκέφαλό μας. Σύμφωνα με τον ερευνητή, χάρη στη χρυσή αναλογία, το μάτι μπορεί να συλλάβει περισσότερες πληροφορίες σε πολύ πιο σύντομο χρόνο (έως και πέντε φορές ταχύτερα).
Ο Μπάτζαν έχει από το 1996 έχει εφεύρει έναν μαθηματικό νόμο, που ισχυρίζεται ότι περιγράφει πώς δημιουργούνται τα διάφορα σχέδια στη φύση, από τη ροή των υδάτων στα δέλτα των ποταμών μέχρι τις διακλαδώσεις των αεραγωγών στους πνεύμονες, με βάση μια ενιαία αρχή: την ολοένα μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα της κίνησης και της ροής του νερού, του αέρα, του αίματος, ακόμα και των ατόμων μέσα σε ένα πλήθος.
Όπως υποστηρίζει, η όραση επίσης υπόκειται στον ίδιο νόμο της αυξημένης αποτελεσματικότητας, όσον αφορά την ταχύτερη ροή των πληροφοριών από τον έξω κόσμο στο μάτι μας και από εκεί στον εγκέφαλό μας. Και το κατ' εξοχήν σχήμα που βοηθά σε αυτό, όπως λέει, είναι η χρυσή αναλογία. Από βιολογική άποψη, ο "νόμος" αυτός ισχύει στα ζώα και σταδιακά τέθηκε σε εφαρμογή και στους προγόνους των ανθρώπων, όταν κυνηγούσαν ζώα και μάζευαν τροφές από το δάσος ή επέλεγαν συντρόφους. 

Πρόσφατη μελέτη ομάδας επιστημόνων του Πανεμιστημίου του, έδειξε ότι το πρόσωπο μιας γυναίκας θεωρείται ελκυστικότερο, όταν η κάθετη απόσταση μεταξύ των ματιών και του στόματος αποτελούσε κατά προσέγγιση το 36 % του συνολικού μήκους του προσώπου, ενώ η οριζόντια απόσταση μεταξύ των οφθαλμών ήταν το 46 % του πλάτους του προσώπου. Αυτές είναι άλλωστε και οι αναλογίες του μέσου προσώπου.

http://www.independent.co.uk/news/science/why-some-shapes-are-more-pleasing-to-the-eye-than-others-1847122.html